İbrâhim Sûresi 34 - 42. Ayetler

34.   Ve size istediğiniz şeylerin hepsinden vermiştir ve eğer Allah'ın nimetini sayacak olsanız, sayıp bitiremezsiniz. Şüphe yok ki, insan, elbette çok zâlimdir, çok nânkördür.

35.   Ve hatırla o zamanı ki, İbrahim demişti: Ey Rabbim! Bu şehri emniyetli kıl ve benî ve oğullarımı putlara tapmaktan uzak bulundur.

36.   Ey Rabbim! Muhakkak ki onlar insanlardan birçoklarını saptırdılar. İmdi her kim bana tâbi olursa şüphe yokki, o bendendir ve kim bana isyan ederse artık muhakkak ki, sen çok yarlığayıcısın, çok esirgeyicisin.

37.   Ey Rabbimiz! Ben neslimden bazısını senin Beyti Haremin yanındaki ekinsiz bir vadiye yerleştirdim. Ey Rabbimiz! Namazı dosdoğru kılsınlar diye. Artık insanlardan bir kısmının gönüllerini onlara meyleder kıl ve onlara meyvelerden rızık ver. Umulur ki, onlar şükrederler.

38.   Ey Rabbimiz! Şüphe yok ki, sen bizim gizlediğimizi de, açığa vurduğumuzu da bilirsin. Ve Allah Teâlâ'ya ne yerde ve ne de gökte hiçbir şey gizli kalamaz.

39.   Hamdolsun o Allah'a ki, bana ihtiyarlık çağında İsmail’i ve İshak'ı ihsan buyurdu. Şüphe yok ki Rabbim, elbette duayı hakkıyla işiticidir.

40.   Ey Rabbim! Beni ve neslimden olanı da namazı devamlı kılanlardan eyle. Ey Rabbimiz! Ve duamı kabul buyur...

41.   Ey Rabbimiz! Hesap olunacağı gün beni, anamı, babamı ve müminleri bağışla.

42.   Ve Allah Teâlâ'yı zalimlerin yaptıkları şeylerden gâfil sanma. Onları kendisinde gözlerin korkudan dışarı fırlayacağı bir gün için tehir eder.