Yûsuf Sûresi 23 - 30. Ayetler

23.   Derken evinde bulunduğu hanım, onun nefsinden murad almak istedi ve kapıları kilitledi: "haydi seninim!" dedi. O: "Haşa, Allah'a sığınırım! Doğrusu o (kocanız) benim efendimdir, bana güzel baktı. Gerçek şu ki, zalimler kurtuluşa ermez" dedi.

24.   Gerçekten kadın onu arzulamıştı, eğer Rabbinin (zinayı yasaklayan) kesin kanıtını görmeseydi o da onu (kadını) arzulamıştı. Ondan kötülüğü ve fuhşu bertaraf etmek için ona delilimizi gösterdik. Gerçekten o bizim ihlâsa erdirilmiş has kullarımızdandır.

25.   İkisi birden kapıya koştular. Kadın onun gömleğini arkadan yırttı. Kapının yanında kadının kocasına rastladılar. Kadın: "Senin ailene kötülük yapmak isteyenin cezası, zindana konulmaktan ve elem verici bir azaptan başka ne olabilir?" dedi.

26.   Yusuf: "O, kendisi benim nefsimden murad almak istedi" dedi. Kadının akrabasından bir şahit de şöyle şahitlik etti: "Eğer gömleği önden yırtılmış ise kadın doğru söylemiş, bu yalancılardandır."

27.   "Yok, eğer gömleği arkadan yırtılmış ise, kadın yalan söylemiş, bu doğru söyleyenlerdendir."

28.   Gömleğinin arkadan yırtılmış olduğunu görünce kocası dedi ki: "Anlaşıldı, bu sizin tuzağınızdır. Şüphesiz sizin tuzağınız çok büyüktür."

29.   "Yusuf, sakın bundan kimseye bahsetme! Sen de ey kadın, günahının affını dile! Gerçekten sen büyük günahkârlardan oldun."

30.   Şehirde bir takım kadınlar da dediler ki: "Aziz'in karısı delikanlının nefsinden murad almak istiyormuş, ona aşkından yüreğinin zarı çatlamış, biz onu besbelli çıldırmış görüyoruz."