Şuarâ Sûresi 112 - 136. Ayetler

112. Dedi ki: Onların ne yaptıkları hakkında benim ne bilgim olabilir?

113. Onların hesabı ancak Rabbime aittir, eğer anlayabilirseniz.

114. Ve ben müminleri kovacak değilim.

115. Ben apaçık bir uyarıcıdan başka birşey değilim.

116. Dediler ki: Ey Nuh!: Eğer vazgeçmez isen elbette taşlanmışlardan olursun,

117. Nuh Aleyhisselâm dedi ki: Yarabbi! Şüphe yok ki, kavmim beni yalanladılar.

118. Artık benim arâm ile onların aralarını bir feth ile fethet ve beni ve benimle beraber olan müminleri kurtuluşa erdir.

119. Binaenaleyh onu ve onunla beraber dolmuş gemide bulunanları kurtuluşa erdirdik.

120. Sonra arkada kalanları boğduk.

121. Şüphe yok ki, bunda elbette bir ibret vardır. Halbuki, onların çoğu, îmân etmiş olmadılar.

122. Ve muhakkak ki, Rabbi n, elbette o, mutlak galiptir, merhamet sahibidir.

123. Ad kavmi de gönderilen elçileri yalanlayıverdi.

124. O vakit ki, onlara kardeşleri Hud dedi ki: Korkmaz mısınız?

125. Şüphe yok ki, ben sizin için bir güvenilir elçiyim.

126. Artık Allah'tan korkun ve bana itaat edin.

127. Ve buna karşı sizden bir ücret istemiyorum, benim mükâfatını ise ancak âlemlerin Rabbine aittir.

128. Siz her yüksek tepede bir alâmet bina edip eğlenir misiniz?

129. Ve bir takım sağlam köşkler de ediniyorsunuz. Sanki daimî kalacaksınız?

130. Ve şiddetle tutup yakaladığınız zaman, zorbalar olarak şiddetle yakalamış oldunuz.

131. Artık Allah'tan korkun ve bana itaat edin.

132. Ve o zâttan korkunuz ki, bildiğiniz şeylerle size yardım etti.

133. Size davarlar ile ve oğullar ile yardım etti.

134. Ve bağlar ile ve ırmaklar ile yardım etti.

135. Şüphe yok ki, ben sizin üzerinize pek büyük bir günün azabından korkarım.

136. Dediler ki, öğüt versen de veya öğüt verenlerden olmasan da bizce birdir.

137. Bu, evvelkilerin âdetinden başka bir şey değildir.