Zümer Sûresi 41 - 47. Ayetler

41.   (Resûlüm)! Biz, insanlara tebliğ etmen için sana hak ile bu kitabı indirdik. O halde kim yola gelirse kendi lehinedir, her kim de saparsa ancak kendi aleyhine sapmış olur. Sen onların üzerinde vekil değilsin.

42.   Allah, (ölenlerin) ruhlarını öldükleri zaman, ölmeyenlerin de uykusunda canlarını alır. Sonra üzerlerine ölüm hükmü verdiklerini alır, diğerlerini belirli bir vakte eceli gelinceye kadar salıverir. Şüphesiz ki, bunda düşünen bir kavim için ibretler vardır.

43.   Yoksa onlar Allah'tan başka şefaatçiler mi edindiler? De ki: "Hiçbir şeye güç yetiremezler ve akıl erdiremezlerse de mi, şefaat ederler?"

44.   De ki: "Bütün şefâat Allah'ındır. Göklerin ve yerin mülkü O'nundur. Sonra döndürülüp hep O'na götürüleceksiniz."

45.   Böyle iken Allah, bir olarak anıldığı zaman ahirete inanmayanların yürekleri burkulur. Ama O'ndan başkaları anıldığı zaman derhal yüzleri güler.

46.   De ki: "Ey gökleri ve yeri yaratan, gizliyi de aşikârı da bilen Allah'ım! Kullarının arasında o ihtilaf edip durdukları şeyler hakkında sen hüküm vereceksin."

47.   Eğer yeryüzünde olanların tümü ve bununla birlikte bir misli daha zulmedenlerin olsa, kıyamet günü azabın fenalığından kurtulmak için onu mutlaka fedâ ederlerdi. Hiç hesap etmedikleri şeyler, Allah tarafından kendileri için ortaya çıkarılacaktır.