Tevbe Sûresi 118 - 122. Ayetler

118. (Seferden) geri bırakılan üç kişiyi de (bağışladı.) Onlar o derece bunalmışlardı ki, yeryüzü bütün genişliğine rağmen başlarına dar geldi, vicdanları da kendilerini sıkmıştı. Allah'tan yine Allah'a sığınmaktan başka çare olmadığını anladılar. Evet, tam o zaman Allah tevbelerini kabul etti ki eski hallerine dönsünler. Gerçekten Allah, tevbeleri çok kabul eden, çok merhametli olandır.

119. Ey iman edenler! Allah'tan korkun ve sadıklarla beraber olun.

120. Ne Medine halkına, ne de etrafındaki bedevilere, Resûlullah'tan geri kalmaları ve onun canından önce kendi canlarını düşünmeleri yakışmaz. Çünkü, onların Allah yolunda ne bir susuzluk, ne bir yorgunluk, ne bir açlık çekmeleri, ne kâfirleri öfkelendirecek bir yere ayak basmaları, ne de düşmana karşı bir başarı kazanmaları yoktur ki, karşılığında kendileri için mutlaka salih bir amel yazılmış olmasın. Çünkü Allah, iyilik yapanların mükâfatlarını zayi etmez.

121. Küçük büyük yaptıkları her masraf ve aştıkları her vadi onların hesabına yazılır ki Allah onları yaptıklarının en güzeli ile mükâfatlandırsın.

122. Bununla beraber mü'minlerin hepsi birden toplanıp sefere çıkmaları doğru değildir. Her kesimden bir grup toplanıp dinde fıkıh tahsil etmek ve döndükleri zaman kavimlerini uyarmak için (geride kalmalıdır.) Umulur ki sakınırlar.