Şuarâ Sûresi 112 - 136. Ayetler

112. (Nuh:) "Benim onların yaptıkları hakkında ne bilgim olabilir?"

113. "Sizin şuurunuz olsa (bilirdiniz ki) onların hesabı ancak âlemlerin Rabbine aittir."

114. "Hem ben iman edenleri kovacak değilim."

115. "Ben ancak açık bir uyarıcıyım," dedi.

116. Dediler ki: "Ey Nuh! Eğer vazgeçmezsen, mutlak taşlanmışlardan olacaksın."

117. (Nuh) dedi ki: "Ey Rabbim! Anlaşıldı ki, kavmim beni yalanladı."

118. "Artık benimle onların arasını nasıl ayırt edeceksen et de beni ve beraberimdeki müminleri kurtar."

119. "Bunun üzerine biz de onu ve beraberindekileri o dolu geminin içinde taşıyarak kurtardık."

120. Sonra da arkasında kalanları boğuverdik.

121. Şüphesiz bunda bir ibret vardır; öyle iken çoğu mü'min olmadı.

122. Ve şüphesiz ki Rabbin, gerçekten güçlü olan ve engin merhamet sahibidir.

123. Âd (kavmi), gönderilen peygamberleri yalanladı.

124. O zaman kardeşleri Hûd onlara demişti ki: "Siz Allah'tan korkmaz mısınız?"

125. "Haberleri olsun ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir peygamberim."

126. "Gelin, Allah'tan korkun ve bana itaat edin."

127. "Buna karşı ben sizden bir ücret de istemiyorum. Benim mükafatım ancak âlemlerin Rabbine aittir." dedi.

128. "Siz her tepeye bir alâmet inşa eder, eğlenir misiniz?"

129. "Birtakım sanayi üreten yerler de ediniyorsunuz. Sanki ebedi kalacaksınız."

130. "Hem yakaladığınız zaman merhametsiz, zorbaca yakalıyorsunuz?"

131. "Artık Allah'tan korkun ve bana itaat edin."

132. "O Allah'dan korkun ki, bildiğiniz şeylerle size yardım etti."

133. "Size davarlar, oğullar cennet gibi bağlar,

134. Bahçeler, pınarlar verdi."

135. "Gerçekten ben sizin için büyük bir günün azabından korkuyorum." dedi.

136. Dediler ki: "Sen ha nasihat edenlerden olmuşsun, ha nasihat edenlerden olmamışsın, bizce aynıdır. "