Bakara Sûresi 127 - 134. Ayetler

127. Bir zamanlar İbrahim ile İsmail Beyt'in (Kâbe'nin) temellerini yükseltiyor, birlikte şöyle dua ediyorlardı: "Ey Rabbimiz! Bizden (bunu) kabul buyur, şüphesiz sen işitensin, bilensin."

128. Ey Rabbimiz! Bizi yalnız sana boyun eğen Müslüman kıl ve neslimizden yalnız sana boyun eğen Müslüman bir ümmet vücuda getir. Bize ibadetimizin usullerini göster ve tevbemizi kabul et. Şüphesiz tevbeleri kabul eden, çok merhametli olan ancak şensin.

129. Ey Rabbimiz! Onlara, içlerinden ayetlerini kendilerine okuyacak, onlara kitap ve hikmeti öğretecek, içlerini dışlarını temizleyecek bir peygamber gönder. Şüphesiz, üstün gelen, hüküm ve hikmet sahibi olan ancak sensin.

130. İbrahim'in dininden kendini aşağılık kılandan başka kim yüz çevirir? Andolsun, biz onu dünyada (elçi) seçtik, şüphesiz o ahirette de salihlerdendir.

131. Rabbi ona: "İhlâs ve imanla teslim ol," emrini verince "Âlemlerin Rabbine teslim oldum" demişti.

132. Bunu İbrahim kendi oğullarına vasiyet etti, Yakub da: "Oğullarım, Allah sizin için bu dini seçti. Başka dinlerden sakının, Müslüman olarak ölünüz" dedi.

133. Yoksa siz Ya'kub'a ölüm geldiği zaman orada şahitler miydiniz? O, oğullarına: "Benden sonra kime ibadet edeceksiniz?" dediği vakit, "Senin Allah'ın ve ataların İbrahim, İsmail ve İshak'ın ilâhı olan bir Allah'a ibadet edeceğiz; biz ancak O'na boyun eğen müslümanlarız" dediler.

134. Onlar bir ümmetti, gelip geçti. Onların kazandıkları kendilerinin, sizin kazandıklarınız sizindir. Siz onların yaptıklarından sorumlu değilsiniz.